به گزارش خبرنگار مهر، کیومرث پوراحمد شامگاه یکشنبه در مراسم شبی با زاون، با اشاره به اینکه متاسفانه به دلیل برخی تنگ نظری ها در دولت نهم و دهم بزرگداشت برای زاون در جشنواره کودک حذف شد و دولتی ها در آن دوران درصدد حذف او بودند، اظهار داشت: با این حال در جشن کتاب خانه سینما بزرگداشتی باشکوه برای زاون برگزار شد و آخرین بار هم در جشنواره آران و بیدگل از زاون تقدیر شد.
وی ادامه داد: زاون در طول ۵۰ سال کار فرهنگی شاگردانی ممتاز تربیت کرد و وقت و عمر و سلامتی را وقف اهداف والایش کرد اما سرسوزنی هم چشم داشتی نداشت.
این کارگردان سینمای کشورمان با اشاره به اینکه زاون دنیا را به هیچ گرفته بود، افزود: ماشین شخصی زاون چنان قراضه بود که ما از سوار شدن بر آن متعجب بودیم.
وی با بیان اینکه زاون برای بزرگترها احترام قائل بود و در مقابل کوچکترها هم با تواضع اقدام به آموختن می کرد، تصریح کرد: زاون با آن پشتکار، شور و شوقش برای هنر، مثل زاینده رود برای اصفهان بود.
پوراحمد ادامه داد: زاون در جوانی از مسئولیت سینمای آزاد جوان اصفهان شروع کرد و در دوره هایی که حذف شد هم بیکار نماند و جلسات نقد و جشنواره برگزار کرد، کتاب نوشت و مستند ساخت.
وی تصریح کرد: زاون آن سنگی است که در محدوده اصفهان به آبی ساکن پرتاب شد و رودخانه را وادار به موج کرد. زاون فرزند نیک، دوست داشتنی، کارآزموده سینمای ایران با رویی باز بود.
کارگردان سینما گفت: زاون مرد مردان بود و برای همه دست دهنده داشت و پاک باخته در قمار زندگی بود.
وی افزود: زاون مثل زاینده رود بود که در مسیرش زایندگی و زندگی می آورد اما زاون در پایان مسیرش بازهم هست و هستی می بخشد و در بین طرفدارانش تکثیر شده است.
پوراحمد اضافه کرد: هدایای ارزشمند زاون به فرهنگ و هنر ایران نسل در نسل دست به دست خواهد شد و بار و ثمر خواهد داد.
وی گفت: زاون برای خیلی ها کتاب نوشت اما آنها حاضر نشدند برای مراسم او به خود زحمت دهند و به اصفهان بیایند.
رضا مهیمن هم در این مراسم، با اشاره به اینکه در تمام فعالیت های فرهنگی زاون، می توان گفت پررنگ ترین وجه زندگی او روابطی بود که با اطرافیان خود داشت، اظهار داشت: او در جلسات خود با آدم ها به آنها انگیزه می داد به طوریکه به خاطر دارم وقتی دانشجوی دختری که اولین شعرهایش را به جلسه آورد آنچنان مورد تشویق زاون قرار گرفت که اکنون کار اصلی او شاعری است.
وی افزود: زاون در روابطش بخشندگی بدون انتظار پاسخ داشت. زاون تنها عشق می داد و این عشق در آدم ها نهادینه می شد که این موضوع به تربیتی که زاون داشت بازمیگردد.
مستندساز اصفهانی و دوست صمیمی زاون قوکاسیان افزود: حضور زاون و عملکرد او بیشتر مورد بهره شاگردانش قرار می گرفت.
وی افزود: شاعری در دهه ۶۰ اولین کتاب شعرش را چاپ کرد که یکی از دوستان زاون بود اما کسی او را نمی شناخت در همین شرایط یک روز زاون خودروی خود را پر از کتاب های او کرد و به تهران برد و کتابهای او را به همه کتابفروشی ها و منتقدان داد تا نقد بنویسند.
مهیمن ادامه داد: زاون به پاکی درون آدم ها توجه داشت و اگر خوب نگاه می کردیم متوجه می شدیم که بسیاری از اطرافیان او انسان های معمولی اما شریفی بودند.
وی با اشاره به اینکه زاون به بحث و گفت و گو اهمیت می داد، تصریح کرد: گاهی کتاب تازه ای می آمد و به چند نفر می گفت که بخرند و بعد در خانه خود آن را بررسی می کردند.
مستندساز اصفهانی و دوست صمیمی زاون قوکاسیان ادامه داد: زاون شیفته زندگی و عاشق کسانی که به پاکی زندگی می کنند، بود و این به تربیت او در گذشته یعنی دهه ۴۰ بازمیگردد. انسان های بزرگی در این دهه ظهور پیدا کردند.هر آن چیزی که نگاه نو داشت در این دهه رخ داد و به طور ناخواسته نسلی که جوانی و نوجوانی خود را در این دهه گذراند، انسان های خوشبختی بودند از جمله زاون که در این دوران دانش آموز دبیرستان ادب اصفهان بود.
وی افزود: زاون بسیار در زندگی خوشبخت بود و آنچه می خواست انجام داد.
نظر شما